فعالیت رقبای چینی و اروپایی را در بازار ایران زیر نظر داریم

سفیر کره جنوبی از افزایش تدریجی سطح سرمایه‎گذاری شرکت‎های کره‌ای در ایران سخن گفت و تاکید کرد دولت سئول فعالیت رقبای خارجی را در بازار ایران به‎ویژه بازار خودرو با دقت پیگیری می‎کند.

پایگاه خبری آرمان اقتصادی، گروه بین الملل– مریم خرمائی، محبوبه فکوری: کره جنوبی به عنوان چهارمین اقتصاد برتر آسیا و در عین‌حال ششمین صادر کننده بزرگ دنیا، به لحاظ اقتصادی الگوی خوبی برای کشورهای در حال توسعه محسوب می‌شود حال‌آنکه قرار گرفتن آن در منطقه راهبردی شرق آسیا، ژئوپولیتیک این کشور را در تعامل با قدرت‌های تاثیر گذاری چون آمریکا و چین، حائز اهمیت می کند.

به این ترتیب، برخورداری از بازارهای الکترونیکی قوی، شرکت‌های اتومبیل‌سازی نام‌آشنا و همچنین پیشتازی در عرصه صنایع نظامی، این کشور را به یکی از گزینه‌های اصلی در تبادلات تجاری برون‌مرزی تبدیل کرده است.

در همین راستا، پایگاه خبری آرمان اقتصادی با «کیم سئونگ هو» سفیر کره جنوبی در تهران گفتگویی داشته‌است تا از میزان تمایل سئول برای سرمایه‌گذاری در ایران، به‌ویژه امکان راه‌اندازی خط تولید برخی از کالاهای کره‌ای در این کشور، اطلاعات بیشتری کسب کند. تحولات سیاسی شبه جزیره کره و تاکید سئول برای توسل به دیپلماسی برای حل همه مسائل موجود، از دیگر موضوعات مورد بحث در این مصاحبه است.  

*قراردادهای اعتبار مالی که اخیرا بین ایران و کره جنوبی منعقد شده بر چه مبنایی است؟ برخی بر این باورند که این اعتبار در ازای پول نفت به ایران واگذار می‌شود. چنانچه پاسخ منفی است، سئول به ازای واگذاری اعتبار چه تضمینی از ایران گرفته است؟

خوب؛ این روند به این شکل است که مثلا در این مورد خاص، «اکسیم بانک» کره جنوبی متعهد به پرداخت وامی ۸ میلیارد یورویی در ازای پروژه های ایران شده است. برای استفاده از این اعتبار، شرکت‌های ایرانی و کره‌ای باید پروژه‌های مشترک‌شان را به اکسیم بانک ارائه دهند. در مرحله بعد، بانک پروژه‌های پیشنهادی را به لحاظ ارزش و سودآوری مورد بررسی قرار می‌دهد.

بنابراین، پای گرفتن هیچ نوع ضمانت خاصی در میان نیست. در‌واقع، بهتر است این درخواست از سوی شرکتی ارائه شود که ضمانت دولت ایران را دارد. با برخورداری از تضمین دولت ایران، اکسیم بانک با آسودگی بیشتری برای اعطای وام اقدام می‌کند. البته، دولت ایران هم در صورتی حاضر به تضمین یک پروژه است که از بابت سودآوری آن برای اقتصاد ایران و همچنین تطابق آن با اولویت‌‌های خود، اطمینان داشته باشد. وقتی پروژه ای در تطابق با اولویت‌های ایران نباشد، چطور می‌توان انتظار داشت که دولت کره جنوبی در ازای آن وامی پرداخت کند؟

*وزارت صنعت ایران برای برخی از کالاهای کره‌ای به‌ویژه لوازم خانگی محدودیت‌هایی قائل شده است. در واقع ایران خواهان آن است که خط تولید این کالاهای کره‌ای در ایران راه‌اندازی شود. این طرح در چه مرحله ای است؟

پیش از هر ‌چیز باید بگویم کره خواهان تغییر رابطه خود با ایران از قالب تجاری به سرمایه‌گذاری است. در مقام تمثیل، تجارت شبیه چسباندن ۲ ماده به یکدیگر است حال‌آنکه سرمایه‌گذاری حکم یک فعل و انفعال شیمیایی را دارد. وقتی ۲ ماده درگیر واکنش شیمیایی می‌شوند، تقریبا دیگر امکان جدا کردن آنها از یکدیگر وجود ندارد. بنابراین، دولت سئول شرکت‌های کره‌ای را به سرمایه‌گذاری هرچه بیشتر در ایران ترغیب می‌کند. اما کاری بیش از این از دستمان ساخته نیست چراکه دولت سئول نمی‌تواند خواست خود را بر شرکت‌های کره‌ای تحمیل کند. این برعهده شرکت‌ها است که تصمیم بگیرند آیا مایل به سرمایه‌گذاری پول خود در ایران هستند یا خیر. اخیرا، «ایران خودرو» و «هیوندا» برای قرارداری مشترک در زمینه تولید گیرباکس توافق کرده‌اند. این یک نمونه از تمایل شرکت‌های کره‌ای برای سرمایه‌گذاری در ایران است. در‌حال‌‌حاضر ۲ یا ۳ مذاکره برای سرمایه‌گذاری‌ در دیگر زمینه‌ها هم وجود دارد که نمی‌توانم جزئیاتی درباره آنها ارائه دهم حال‌آنکه اگرچه به کندی، اما با اطمینان می‌توان گفت که شرکت‌های کره‌ای برای سرمایه‌گذاری در ایران انگیزه بیشتری پیدا کرده‌اند.

باید گفت پول مثل آب می‌ماند. پول به سمت جایی حرکت می‌کند که قابلیت افزایش آن وجود داشته باشد. بنابراین، اگر ایران محیط مساعدی را برای شرکت‌های خارجی فراهم کند، آنها هم برای حضور در این کشور تردیدی به خود راه نمی‌دهند. ایران باید برای جذب سرمایه‌های خارجی محیط را مساعدتر کند. باید مشوق‌های بیشتری ارائه دهد و البته محیط را بیش از پیش قابل پیش‌بینی کند و شفافیت بیشتری به خرج دهد. اجازه بدهید در این باره مثالی بزنم. اینجا در ایران مدارس کافی برای کودکان اتباع خارجی وجود ندارد. بنابراین، وقتی قرار است شرکت‌های کره‌ای نماینده‌ای به ایران بفرستند، با بی‌میلی از آن استقبال می‌شود. بنابراین، ما محدود به اعزام فردی می‌شویم که فرزندان کوچکی نداشته باشد.

*ایران به‌ویژه وقتی صحبت از بازار خودرو به میان می‌آید، بر انتقال فناوری تاکید می‌کند. می توانیم انتظار داشته باشیم که روزی همکاری ایران-کره جنوبی از صنعت مونتاژ خودرو فراتر برود؟

من اطلاعات خاصی درباره تمایل شرکت‌های خودروسازی کره‌ای برای توافق درباره راه‌اندازی خط تولید در ایران ندارم اما از قبل خط مونتاژ قطعات در ایران دایر بوده است. باید بدانید حتی کره جنوبی هم در ده‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی، صنعت خودروسازی خود را از خط مونتاژ شرکت‌های خارجی آغاز کرد و بعدها کم‌کم صاحب تکنیک شد و تولید ماشین‌های خود را شروع کرد. ما به دقت فعالیت‌های رقبای اروپایی و چینی را در بازار ایران زیر نظر داریم و مطمئن باشید شرکت‌های کره‌ای بازار خودرو ایران را رها نمی‌کنند.

*نگاهی هم به تحولات شبه جزیره کره داشته باشیم. اوضاع فعلی این منطقه چگونه است؟ آیا نسبت به راهکار دیپلماتیک (در حل مسئله کره شمالی) خوش‌بین هستید؟

در شبه جزیره کره خبری نیست مگر ادامه تنشی که به بیش از ۶۰ سال قبل برمی‌گردد. در همان وضعیتی هستیم که به آن خو گرفته‌ایم. تا حالا، موفق بوده‌ایم که تنش را در سطحی خاص نگه داریم تا به خشونت واقعی منجر نشود و همچنان به دیپلماسی متوسل می‌شویم.

به عنوان یک دیپلمات، کار من پیش‌بینی کردن نیست. با این حال، با اطمینان می‌گویم که دولت کره کاملا متعهد به حل همه مشکلات از راه دیپلماتیک است. مهم نیست که چه مدت طول می‌کشد و در این راه متحمل صرف چه تلاش‌هایی می‌شویم، موضع دولت سئول توسل به مذاکره است و طرف مقابل (کره شمالی) هم باید برای آغاز گفتگو، پای میز مذاکره بیاید. این (دیپلماسی) پایه و اساس رویکرد سنتی کره جنوبی است و به همین ترتیب هم باقی می‌ماند.

*نقش دیگر کشورها در حل مسئله کره شمالی چیست؟

بسیاری از کشورهای جهان از جمله چین هماهنگ با هم عمل می‌کنند تا تعهد جامعه بین‌الملل به قواعد سازمان ملل را نشان دهند. مسئله کره شمالی امری ۲ جانبه نیست بلکه بین‌المللی است و امیدوارم اغلب کشورهای عضو سازمان ملل از قواعد این نهاد اطاعت کنند.