۶ دلار برای ۳۸ روز کار کودکان روهینگیا
آی‌اوام متوجه شده است که کودکان پناه‌جو روهینگیا در کمپ‌های بنگلادش، روزانه ساعات بسیار زیادی برای دستمزدی ناچیز کار می‌کنند و برخی از آنها، تحت کتک خوردن و تعرضات جنسی قرار می‌گیرند.
به گزارش آرمان اقتصادی به نقل از رویترز، سازمان بین‌المللی مهاجرت (آی‌اوام) متوجه شده است که کودکان پناه‌جو روهینگیا در کمپ‌های بنگلادش، روزانه ساعات بسیار زیادی برای دستمزدی ناچیز کار می‌کنند و برخی از آنها تحت کتک خوردن و تعرضات جنسی قرار می‌گیرند.
گزارشات مستقل رویترز، برخی از این یافته‌ها را تایید می‌کند.
همچنین نتایج یافته‌های آی‌اوام در مورد کمپ‌های پناهندگان در بنگلادش که رویترز به طور اختصاصی مورد بررسی قرار داده است، نشان می‌دهد که دختران روهینگیا که تنها ۱۱ سال سن دارند، مجبور به ازدواج می‌شوند و والدین آنها می‌گویند با این کار، برای آنها حمایت و پیشرفت اقتصادی به وجود می‌آید.
حدود ۴۵۰ هزار کودک که ۵۵ درصد از جمعیت پناهندگان را تشکیل می‌دهند، پس از فرار از ویرانی روستاها، قتل و کشتار و تجاوز توسط نیروهای امنیتی و اوباش بودایی، ساکن کمپ‌های پر ازدحام نزدیک به مرز میانمار هستند.
درحالی‌که طبق اعلام پلیس بنگلادش در صورتی که مشاهده شود یک کودک روهینگیا کار می‌کند، صاحبان آن کارگاه مجازات خواهند شد، طبق یافته‌های آی‌اوام، دختران و پسران روهینگیا که تنها ۷ سال سن دارند، در خارج از کمپ‌ها مشغول به کار دیده شده‌اند.
طبق گزارش آی‌اوام و ساکنان کمپ روهینگیا، پسرها در مزارع، سایت‌های ساختمانی و قایق‌های ماهیگیری و همچنین در چای‌فروشی‌ها و به عنوان راننده سه‌چرخه کار می‌کنند.
دختران معمولا به عنوان خدمتکار و پرستار بچه برای خانواده‌های بنگلادشی، هم در شهر تفریحی کوکس بازار در نزدیکی کمپ‌ها و هم در شهر چیتاگونگ که دومین شهر بزرگ بنگلادش است و تا کمپ‌ها ۱۵۰ کیلومتر فاصله دارد، کار می‌کنند.
طبق شواهد موجود، برخی از این کودکان بدون این که هیچ پولی به دست آورند، درحالی که مورد آزار و اذیت جنسی واقع شده‌اند، دوباره فرار کرده و به کمپ‌ها پناه می‌آورند.
رویترز با ۷ خانواده که کودکان خود را برای کار ارسال کرده بودند، مصاحبه کرد که هر ۷ خانواده گزارش دادند شرایط کاری برای آنها وحشتناک، دستمزدها کم و مورد آزار قرار گرفته‌اند.
محمد زوبیحر که یک پیراهن فوتبال کثیف به تن دارد و قامت کوتاه او نشان می‌دهد، حدود ۱۲ سال سن دارد و می‌گوید: او در یک شرکت جاده‌سازی با پیشنهاد ۲۵۰ تاکا در روز شروع به کار کرد؛ اما بعد از ۳۸ روز کار تنها ۵۰۰ تاکا (۶ دلار) به او دستمزد دادند.
او می‌گوید: کار بسیار سختی بود باید بلوک‌ها را روی جاده پهن می‌کردیم، وقتی از کارفرما درخواست دستمزد خود را داشتم، به من حرف‌هایی رکیک زد و گفت کارگاه را ترک کنم.
این کودک از ارائه اطلاعات شناسایی کارفرما خودداری کرد.
این کودک بعد از این کار، یک ماه در یک چای‌خانه از ۶ صبح تا بعد از نیمه‌شب کار کرده است که به او اجازه ترک آنجا داده نمی‌شد و تنها روزی یک بار از طریق تلفن با والدین خود تماس می‌گرفت. او وقتی متوجه شد به او دستمزدی نمی‌دهند، از آنجا فرار کرد.
کاترینا آردانیان، یکی از متخصصان مبارزه با قاچاق انسان در آی‌اوام، می‌گوید: سوء استفاده از کودکان در کمپ‌ها به امری طبیعی و عادی تبدیل شده است.
او ادامه داد: ما به طرزی حیاتی، نیازمند سرمایه‌گذاری برای حمایت از زنان و مردان روهینگیا و کودکان آنها در برابر استثمار و سوء استفاده هستیم.
